Najnowsze Wpisy
Niezwykła Pani „Teresa”
Pani „Teresa” była osobą wyjątkową. Dawniej nauczycielka, uczyła wychowania fizycznego, ale także filozofii. Dość długo pozostawała pacjentką naszego Hospicjum, ale moja bliższa znajomość z nią nie trwała nawet kilku tygodni. Pod koniec stycznia dostaliśmy wiadomość od naszej czujnej i niezmordowanej koordynatorki, z prośbą o częstsze...
Przeczytaj Więcej
Pani T.
U pani T. bardzo często bywał mąż, myślę, że każdego dnia. Toteż przeważnie oboje dziękowali za każdą proponowaną przez wolontariusza pomoc. Zawsze odbywało się to sympatycznie, z miłym uśmiechem i informacją, że wspólnie sobie poradzą, przy czym, jakby na potwierdzenie tego, spoglądali sobie czule w...
Przeczytaj Więcej
Kruchość
Choć oczywiście serdecznością i ciepłem staram się otaczać każdego pacjenta hospicyjnego, to z jakąś szczególną czułością podchodzę do szczupłych, filigranowych kobiet, które wiek i choroba czyni obrazem kruchości i przemijania. Drobne twarze, na których widać nie tyle zmarszczki, co duże oczy; delikatne dłonie z wiotkimi...
Przeczytaj Więcej
Pan W. i żyrafy
Pierwszy raz spotkałam się z Panem W. w któryś piątek. Siedział przy stoliku i pracował z panią psycholog. Miał w ręku pomarańczową kredkę, a na stoliku przed sobą dziecięcą książeczkę do kolorowania. W opracowaniu Pana W. była żyrafa. Przywitaliśmy się i trochę porozmawialiśmy. Między innymi...
Przeczytaj Więcej
GOŚCINNOŚĆ PANA R.
Mój bliższy kontakt z Panem R. rozpoczął się, można powiedzieć, tradycyjnie. Pomagałam Mu „spacerować” na wózku, chociaż radził sobie całkiem nieźle. Robiliśmy przystanki na pogawędki. Kiedy zatrzymywaliśmy się w kąciku przy kanapach, Pan R. dużo i bardzo przytomnie opowiadał o sobie, był pogodny. Któregoś dnia...
Przeczytaj Więcej
Smaki Pana A.
Czwartki dla Pacjentów Hospicjum i Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego Caritas Kieleckiej to dzień szczególny – na poddaszu budynku odbywają się „Podniebne Cuda”. Kto tylko może i ma ochotę uczestniczy w tych cotygodniowych, zwykle muzycznych, podwieczorkach. To jest miejsce i czas, gdzie my, wolontariusze, spotykamy pierwszy raz naszych...
Przeczytaj Więcej
Tylko patrz
Pan Adam był jednym z nielicznych podopiecznych hospicjum, którzy regularnie, co tydzień uczestniczyli w wydarzeniach organizowanych dla nich przez wolontariuszy. Był osłabiony, przywożono go na wózku, ale nie było grilla czy koncertu, w którym by nie wziął udziału. Jego obecność i reakcje dawały mi oparcie...
Przeczytaj Więcej
Przygarnięcie w objęciu
Wspomnień z wolontariatu w hospicjum jest wiele, lecz jedno z nich pomimo upływu tylu lat wciąż mnie ujmuje i wciąż jest blisko. Był to moment kiedy po tygodniowym pobycie jako przyjezdni wolontariusze z Kielc opuszczaliśmy puckie hospicjum rozstając się z pacjentami. Przechodząc z sali do...
Przeczytaj Więcej
Pojednanie last minute
Na początku zwykle wypierają wiedzę o tym, że czasu zostało niewiele. Stopniowo przyjmują różne postawy. Najłatwiej jest, gdy wiara pomaga przyjąć to, co nieuniknione i jeszcze do ostatnich chwil troszczyć się o rodzinę, którą przyjdzie zostawić. Niektórzy popadają w odrętwienie i sprawiają wrażenie, że to,...
Przeczytaj Więcej
Spotkać Drugiego
Nasze spotkania rozpoczynały się od uścisku dłoni. Z początku próbowałem odejmować ją tak szybko, jak czyni się to podczas zwykłego powitania. Pamiętam dobrze swe zakłopotanie, gdy odczuwałem, iż wyciągnięte ramię nie może tak po prostu powrócić do mnie. Doznawałem wtedy uczucia paraliżu, w ułamku sekundy...
Przeczytaj Więcej
W spokoju
Pan Antoni był wciąż niespokojny, miotał się i męczył, na długie chwile tracił przytomność, by potem być w pełni świadomy, zamknięty i milczący. Lekarz nie rozumiał, co się dzieje. Z fizycznego punktu widzenia to była agonia, ostatnie godziny. Tymczasem czas mijał, a koniec nie nadchodził....
Przeczytaj Więcej