Mieszkańcy Hospicjowa

Ona ma na imię Anna. Dla mnie samej to Pani Ania. On - Pan Roman. Zawsze grzeczny, szarmancki, życzliwy. Dzieli ich jedno piętro. Pan Roman jest bowiem pacjentem ZOL-u, który…

Panią D. zastałam już w ZOL-u, gdy zaczęłam być kieleckim wolontariuszem, Teraz, kiedy odeszła, dowiedziałam się, że była tu prawie od początku istnienia placówki. Długo, bardzo długo. Pani D. była…

Pan M. spędził w Hospicjum dokładnie pół roku. Nie udało mi się nawiązać z nim kontaktu, był tak ciężko chory. Miałam natomiast bardzo przyjacielskie stosunki z jego żoną, panią J., …

Pani H. była z nami, myślę, około roku. Zawsze spokojna, niespecjalnie rozmowna. Kiedyś jednak opowiadała mi o swojej rodzinie, pracowitym życiu i  długoletniej chorobie. Miała trudności z mówieniem, pod koniec…

Pan M. znany był nam, wolontariuszom, z częstych próśb o zrobienie zakupów. Zamówienia były „bogate”. We czwartki prosiłam pana M. o samodzielne przygotowanie listy zakupów na piątek i muszę przyznać,…

Z panem K. nie było łatwo się zaprzyjaźnić. Ostrożnie można powiedzieć, że nikomu z personelu czy wolontariuszy to się do końca nie udało. Było jedynie kilka osób, którym starczyło wrażliwości,…

Gdy to piszę, mijają dwa tygodnie od ostatniego pożegnania naszej E. Byłam w sobotę w jej rodzinnym mieście, gdzie odbyła się msza żałobna i pogrzeb. W imieniu wolontariuszy złożyłam na…

Słowa, nawet te niewypowiedziane, są po prostu słowami, choć mogą wydawać się czymś potrzebnym lub niepotrzebnym. Mój tato Różni ludzie mówili mu, że nie jest ideałem, ale on i bez…

Odeszła Pani B. To już ostatnia, trzecia pacjentka z pokoju nr 1, o którego zgranym zespole pisałam w podobnym wspomnieniu. Trzy panie długo towarzyszyły sobie w serdeczny, koleżeński sposób. Niestety…

Nie poznałam jego historii, tylko hospicyjne „tu i teraz”. Przez czas pobytu w Hospicjum zaskarbił sobie sympatię wielu, jako „prawdziwy uroczy gaduła”, dowcipny i inteligentny. Przy tym – choć w…